Istorijat škole
Subotica se u doba dualizma veoma intenzivno razvijala, jedan od pokazatelja ovoga je i razvoj školstva. Što se tiče broja narodnih škola i učitelja, Suboticu u to vreme su pretekli samo Budimpešta i Segedin. Školske zgrade podignute u Bukvaću (1908.god.) i na Majšanskom putu odn. u Majšanskim vinogradima (1908. i 1909. god.) bili su deo tog brzog razvitka. Škole su se u to vreme gradile po tipskim planovima, njihov spoljašnji izgled su određivale funkcionalnost i štedljivost - hteli su što pre, što jeftinije, što više škola sagraditi (u dvorištu današnje škole na sreću još stoji zgrada, koja je i nekada nosila ime škola "Majšanski put", i u kojoj se i danas odvija nastava tehničkog obrazovanja tj. nije samo umetnički spomenik, nego i svojom funkcijom čuva prvobitnu namenu).
Brz razvoj je prekinuo Prvi svetski rat sa promenom vlasti, a i to, što je Subotica postala pogranični grad, kočilo je tempo daljeg razvitka.
Posle 1918. godine nastala je sasvim nova situacija, desila se promena vlasti koja je prouzrokovala niz političkih, administrativnih i društvenih promena. Prosveta je uvek bila tesno povezana i zavisna od sfere politike. U južnoslovenskoj državi i putem školstva su hteli naglašavati južnoslovenski karakter države. Od 1920-e godine i na teritoriji današnje Vojvodine su primenjivali Zakon o školstvu, koji su doneli 1904-e godine u Srbiji, što je značilo da se nadležnost grada suzila i kontrola beogradskog Ministarstva obrazovanja je došla do izražaja. Uza sve to, nastava se temeljila na osnovama koje su već postojale.
Između dva svetska rata, može se uočiti blago proširivanje školstva. Od 1918. do 1938. godine broj školskih zgrada povećao sa 78 na 87. U tadašnjem devetom krugu funkcionisale su tri, već izgrađene škole (među njima i obnovljena, stara škola). Pod brojem 51. radila je škola sa nazivom "Kosovo", gde je Geza Temunović bio učitelj. Pod brojem 53. radila je škola "Petar Preradović", tamo je najduže predavala Zorka Radović, njena prethodnica je bila Angelina Mojicki odn. Openica. Osim ovoga u Čavolj pustari, na broju 207 je radila škola "Miloš Obilić", načelno i ona je spadala u deveti krug. U ovim školama odvijala se osnovna, četvorogodišnja nastava i učitelj je istovremeno učio sve razrede, danas bi rekli - radio je u kombinovanim odeljenjima.
1941. godine desila se nova promena vlasti. Mađarska vlast je održala sve tri postojeće škole, radile su kao državne narodne škole sa sedam razreda. Formirali su hrvatska i mađarska odeljenja. U školi na Majšanskom putu pod brojem 95, na mađarskom jeziku su predavale dve učiteljice.
Školske 1945/1946. godine, škole na Majšanskom putu su opet radile kao četvorogodišnje. Te školske godine su vlasti organizovale opsežno prikupljanje podataka i o svakoj subotičkoj školi su sastavljali list sa statističkim podacima. Pod Majšansku školu su tad spadale tri zgrade, koje su bile u državnoj svojini. Iz tih spisa saznajemo da je nastava tekla nesmetano, da je škola već tada bila koedukativna, naime pohađali su je zajedno devojčice i dečaci - njih ukupno 344, da se u zgradi, u 5 učionica odvijala nastava na hrvatskom i na mađarskom jeziku, u izvođenju 6 nastavnika odn. učitelja, prepodne i poslepodne.
U prvoj polovini 1950 - ih godina, škola "Majšanski put", tačnije školske zgrade su funkcionisale pod upravom Osnovne škole "Jovan Mikić". Gradsko veće, uz mnogobrojna druga pitanja 31. januara 1955. godine je donelo odluku da će osnovati jednu novu školu, koja je dobila ime "Šestogodišnja škola Novi grad". Tekstovi nastali u to vreme veoma dobro opisuju stanje škole i njene okoline, govore o stagnaciji, o kombinovanim razredima u kojima je teško voditi nastavu, i o zakrčenosti i pretrpanosti u školi - taj podatak potvrđuje i činjenica da je školske 1949/1950. godine 510 učenika pohađalo nastavu u zgradama na Majšanskom putu i na Čavolju. 1960/1961. školske godine škola već radi kao osmogodišnja, a broj učenika joj se povećao na 615, učenici su bili podeljeni u 21. odeljenje.
1960-ih godina, zbog brzog povećevanja broja učenika, školske zgrade su proširivane novim učionicama. Već od sredine 60-ih godina se javlja potreba za izgradnjom jedne nove zgrade, ali tek posle 1976. godine ovaj plan se i ostvaruje.
Škola je drugog oktobra 1974. godine dobila novo ime. Skupština Opštine Subotica je dala ime školi "VIII vojvođanska udarna brigada".
Novu zgradu je projektovao Aladar Guljaš, namenski za školsku zgradu. Kamen temeljac škole je položen 12. septembra 1977. godine, ali sa gradnjom su počeli tek avgusta 1978. godine.
Svečana predaja je bila na godišnjicu dana osnivanja "VIII vojvođanske udarne brigade" 12. septembra 1980-e godine u prisustvu generala veterana Koste Nađa. Učenici su 15. septembra 1980-e godine počeli koristiti novu zgradu. Rešenje odn. dozvola za upotrebu školske zgrade je izdan 13. februara 1981. godine.
Nakon 5. oktobra 2000. godine nastala je nova situacija koja je prouzrokovala i promene na planu imena škole, postavilo se i pitanje davanja "prirodnog imena" ustanovi. Škola je kod više različitih organa tražila promenu imena, na šta je opština reagovala i odobrila izmenu. Škola je dobila nazad svoje staro-novo ime "Majšanski put" koje i dan- danas nosi.
